aşkar

1. sif. Açıq, aydın, göz qabağında olan, bəlli, məlum. Aşkar məsələ. Aşkar iş. Aşkar etmək – meydana çıxarmaq, üzə çıxarmaq, bəlli etmək, göstərmək, üstünü açmaq, müəyyənləşdirmək. Vəziyyəti aşkar etmək lazımdır. Aşkar olmaq – meydana çıxmaq, bəlli olmaq, məlum olmaq, üzə çıxmaq, üstü açılmaq, aydın olmaq. Məsələ indi aşkar oldu. – Zənn edirəm ki, mətləb burada aşkar olur. C. M.. // zərf Açıq, aydın, gizlətmədən. <Hacı Həsən:> Biryolluq aşkar de ki, Nazlını da verəcəyəm Mir Bağır ağaya. C. M.. Yox, . . sənin səsində bir titrəyiş var; Gəl məndən gizləmə, aç söylə aşkar! S. V..

2. is. Həqiqət. <Qurban:> Pəh, pəh, pəh, belə də dəsgah olarmı, başına dönüm . . bu yuxudur görəsən, a Qulu, yoxsa aşkardır. N. V.. <Nisə xala:> İlahi, bu yuxudur, nağıldır, aşkardır? M. C..